Een boterham met tevredenheid

Aug 2013

Zelfreflectie

Mijn vorige blog ging over zingeving. Het onderwerp van de blog van vandaag ligt feitelijk in het verlengde daarvan. Eigenlijk kun je zeggen dat de twee onderwerpen nauw met elkaar verbonden zijn.

Durf

In dagblad De Stem van 29 juni 2013, las ik een interview met Ron Blaauw. Een Nederlandse topkok die zijn 2 Michelinsterren als het ware heeft ingeruild voor een zogenaamde gastrobar. Dat is een enorme stap waar ik enorm veel bewondering voor heb. Heb daar maar eens de durf voor!!

In het artikel komt voor mij vooral naar voren hoe Ron Blaauw geworsteld heeft met het terugvinden van zijn eigen identiteit als topkok en de zoektocht naar de zin voor hem, van zijn werk. De kop van het artikel luidt: "Ik was het gevoel naar het bord kwijt." Uiteindelijk gaat het om koken en in zijn visie dus om de kwaliteit die de klant op het bord krijgt. Dat moet er mooi uitzien en in een bepaalde ambiance en op een bepaalde manier geserveerd worden, maar het is ondergeschikt aan de kwaliteit van het geserveerde.

Inspiratie

Het lef dat iemand als Ron Blaauw heeft om zo'n fundamentele switch te maken, vind ik bijzonder inspirerend. Heel veel managers, bestuurders of leidinggevenden zouden hier een voorbeeld aan moeten nemen.

Kijk naar jezelf

Het klinkt zo eenvoudig: "kijk naar jezelf". Maar het vraagt nogal wat. Durf je de confrontatie met jezelf aan. Kun je en durf je vragen te beantwoorden als: Wie ben ik? Waar sta ik voor? Wat drijft mij en inspireert mij?

Willen en kunnen

Als je die vragen beantwoord hebt, kom je toe aan de vraag wat wil ik eigenlijk, of wat zou ik eigenlijk willen. Het is goed dat als een soort kader voor jezelf helder te hebben. Je moet "willen" echter niet verwarren met "kunnen". Ik vertaal het voor mezelf altijd als volgt. Binnen het willen ligt mijn kunnen. Dat erkennen vraagt soms enige moed. In het openbaar bestuur zie je vaak de volgende tweedeling: de politiek is vaak bezig met willen en de ambtelijke organisatie met kunnen. Ook in bedrijven zie je dit verschijnsel. Zowel in jezelf, als ook in een organisatie is het de kunst om de kloof tussen de twee te overbruggen. Daarbij moet je soms tevreden zijn met wat er gegeven de omstandigheden, de situatie etc. KAN en niet meer.

Tevreden

Bij mijn ouders vroeger was er vaak weinig geld. Het is niet zo vaak voorgekomen, maar ik kreeg dan een boterham met niets, of met alleen wat margarine. Mijn moeder noemde dat: "een boterham met tevredenheid". Ze had best meer willen geven, maar kon dat niet en daar moesten we dan maar tevreden mee zijn.

Nou denk ik niet dat je wat Ron Blaauw gedaan heeft, als "een boterham met tevredenheid" moet kenschetsen. Dat zou hem ook geen recht doen. Maar het proces van naar jezelf kijken en eerlijk zijn over wat je wilt en wat je kunt, is in de basis wel hetzelfde. De keuze die hij gemaakt heeft, is daarom ook helder en door hem heel goed uit te leggen. Dat maakt zijn beslissing extra sterk. Ook dat is een les voor managers, bestuurders en leidinggevenden.
Geen makkelijk traject waarbij je op een aantal momenten ook zeker tegen jezelf aan zult lopen, maar het is voor jezelf en voor jouw omgeving beslist de moeite waard. De kernvraag is dus WIL ik het ook!! Ik kan in elk geval ondersteuning bieden bij dit proces.

Tosti's

Ingrediënten:

Per persoon 2 sneden brood. Dit mag witbrood zijn of bruin of wat je zelf lekker vindt.

Mogelijkheden voor de vulling

Kaas, ham, eventueel ananas
Brie en honing
Mozzarella, plakjes tomaat, basilicum, Parmezaanse kaas
Plakjes gegrilde courgette, blauwschimmelkaas
Champignons, gebakken met ui, spekjes en knoflook met een plakjes camembert
Plakjes tomaat, ringen gebakken ui en gebakken bacon
Haring in tomatensaus (alleen de vis; niet de saus) met plakjes ei
Een dikke plak gekookte ham, besmeerd met pindakaas (met stukjes) wat ketjap en wat sambal
Plakken banaan met een dun laagje chocopasta

Bereidingswijze:

Je kunt een tosti op meerdere manieren bereiden.
In de koekenpan, in wat boter: nadeel is dat de tosti dan wat vetter wordt.
Met een contactgrill: dit kan zonder vet en is mijn persoonlijk favoriete manier. Dit kan ook onder de ovengrill. Dan wel halverwege een keer de tosti keren.
Met een, wat ik noem klemgrill. Daarmee worden de randen van de sneetjes brood op elkaar gedrukt. Dit biedt meer mogelijkheden om een tosti met een wat nattere vulling te maken.

Het basisprincipe is heel eenvoudig, twee sneetjes brood met iets er tussen die je op een van de aangegeven manier bereidt.

De simpelste vorm is met een plakje kaas of een plakje ham er tussen, of de klassieker met kaas en ham.
Voor de liefhebbers kan er een ananasschijf op: de tosti Hawaï. Hiernaast vind je nog een aantal mogelijkheden, maar ga vooral zelf experimenteren. Ook hierbij geldt, zoek naar wat je zelf lekker vindt. De mogelijkheden zijn vrijwel onbegrensd.