Rustig je bordje leeg eten

"Druk. Druk, druk! Ik heb het zo druk!" Rennen van het ene project naar het andere, vergadering in, vergadering uit, van verandering naar verandering en van innovatie naar innovatie. Soms lijkt het wel dat "druk zijn" ook een beetje een statussymbool is geworden. Als je het niet druk hebt, hoor je er niet bij.
Op die manier ontstaat het risico dat het resultaat ondersneeuwt. We zeggen wel dat het om het resultaat gaat, maar mijn beeld is dat het te vaak of teveel gaat om het veranderen op zich, of de innovatie, of het vergaderen? Eerlijk gezegd, vind ik dat een zorgelijke ontwikkeling. Vergelijk het met een professionele keuken. Als daar iedereen "druk, druk, druk" is, gaat dat zonder meer ten koste van de kwaliteit van de gerechten die aan de gasten worden geserveerd. Dat neemt niet weg dat er ook in dit soort keukens veranderd en geïnnoveerd wordt, maar dat gebeurt in een tempo dat gevolgd kan worden door de betrokkenen. Bovendien is er maar een uitkomst belangrijk. Het moet tot een smaakverbetering leiden of tot een nieuw gerecht waar de gasten van kunnen genieten.

Te weinig aandacht voor inhoud

Een grote valkuil op dit moment is dat er te snel naar oplossingen wordt gezocht voor problemen die onvoldoende zijn geanalyseerd en gewaardeerd. In een goede keuken wordt er veel tijd gestoken in dit proces. Analyse, experimenteren, testen, proeven etc. is van cruciaal belang. Doorgaan tot een goed resultaat is bereikt, maar ook het lef hebben met een ontwikkeling te stoppen of deze te parkeren.

Twee voorbeelden uit heel veel organisaties:

1. Gesteld wordt: we moeten beter communiceren met onze klanten, dus willen we een website. Nou is op zich een website een prima hulpmiddel bij communicatie. Wil je er echter optimaal van profiteren dan is het wel nodig dat je weet waarvoor je hem precies wilt gebruiken en waarom je met een website je doel beter bereikt dan met andere middelen, of waarom het een goede aanvulling is.
Je moet je doelgroep goed kennen en een website laten bouwen die bij die groep past en die de taal spreekt die door hen begrepen wordt. De praktijk is echter heel vaak dat er meer tijd wordt besteed aan het uiterlijk van de website en wat de opdrachtgever zelf mooi vindt, dan dat het om de boodschap gaat.

2. Op heel veel plaatsen is men op zoek naar innovaties. Op zich niets op tegen, maar zijn ze op dit moment voor het huidige probleem nodig? Is het niet vaak beter eerst maar eens af te maken waar je mee bezig bent en pas daarna te zoeken naar mogelijkheden om zaken efficiënter en effectiever te maken.

Rust en tijd nemen voor overweging

Een dergelijke aanpak geeft ook rust en neemt de druk van het steeds moeten vernieuwen voor een groot gedeelte weg. Veranderingen en vernieuwingen kun je op die manier als het ware gaandeweg, gestalte geven en in processen inbouwen. Dat komt niet alleen de kwaliteit van de vernieuwingen ten goede, maar draagt ook bij aan het noodzakelijke draagvlak. En, als belangrijkste, het proces wordt verbeterd, gericht op een beter eindproduct.

Allemaal zullen we in meerdere of mindere mate wel de vakliteratuur volgen. Ook daar zie je het verschijnsel dat ik beschreef. Telkens weer nieuwe technieken, nieuwe methoden, nieuwe aanpakken, etc. Ook op dat vlak blijft het dus hollen. Eerlijk gezegd zie ik vaak door de bomen het bos niet meer. Ik denk niet dat dit proces nog te stoppen is, maar selecteer wat bij jou past en neem de tijd en de rust om er voor jouw situatie weloverwogen een keuze in te maken. Gebruik wat je nodig hebt en laat je niet meeslepen in steeds weer anders, steeds weer nieuwer.

Draagvlak creëren

Hiervoor gaf ik al aan dat het verkrijgen van voldoende draagvlak binnen een organisatie een noodzakelijk voorwaarde is om zaken tot stand te brengen of te veranderen. Als de medewerkers steeds weer geconfronteerd worden met vernieuwingen en innovaties raken ze hun focus kwijt op hun feitelijke werk en het te bereiken resultaat. Dat kun je je niet permitteren, hetgeen betekent dat je voorzichtig en in een passend tempo veranderingen moet zien door te voeren.

Pleidooi

Mijn pleidooi is dan ook om rust in te bouwen. Neem tijd voor overweging. Laat je niet zo maar leiden door al het optisch mooie om je heen. Volg de ontwikkelingen en haal eruit wat je nodig hebt. En, heel belangrijk, communiceer hierover met je medewerkers, betrek ze bij de ontwikkelingen en neem ze daarin, in een passend tempo, mee.

Het gerecht hieronder is niet ingewikkeld, maar wel heel smaakvol. Het bereiden kost niet veel tijd en vraagt bepaald geen grote innovaties. Met een goede koekenpan, die in de oven kan, kom je al een heel eind. Geniet ervan in alle rust.